در آستانه روز جهانی کارگر و روز معلم در ایران گروهی از تشکل‌های صنفی و مدنی مستقل ایران قطعنامه‌ای صادر کردند.
در این قطعنامه با اشاره به تحولات اخیر در ایران، آمده که همه جامعه از جمله «معلم، کارگر، سینماگر، هنرمند، فعال مدنی و سیاسی، پیر و جوان» در مقابل جمهوری اسلامی قرار دارند و این حکومت «نه شایسته بقاست و نه قادر به ادامه حیات است.»
این گروه از تشکل‌های صنفی و مدنی فعال از همه کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان و «عموم توده‌های ستمدیده مردم ایران» خواست در تشکل‌ها و شوراهای محیط کار و محلات بپیوندند و مبارزات خود را برای گذر از شرایط موجود و شکل دهی آینده «متکی به اراده، اتحاد و همبستگی خود سازند.»
در این قطعنامه به مساله «مسمومیت زنجیره‌ای» در مدارس ایران اشاره شده و می‌گوید که زنان ایرانی «از پایه‌ای ترین حقوق انسانی‌شان» محروم شدند و «در خیابان مورد ددمنشانه ترين حملات جسمی و روحی قرار می‌دهد.»
این تشکل‌های صنفی که پیشتر «منشور مطالبات حداقلی دوازده گانه‌ای» را صادر کرده بودند، می‌گویند که حکومت ایران «حتی به مدت یک هفته هم قادر به مهار تورم و گرانی نیست و یک جامعه ۹۰ میلیونی را در کشوری ثروتمند غرق در فقر و فلاکت کرده است.»
در این قطعنامه آمده که به مناسبت روز جهانی کارگر و روز معلم و با حمایت از اعتصاب گسترده کارگران پروژه‌ای نفت و گاز و پتروشیمی، باردیگر «مطالبات دوازده‌گانه‌ی منشور مطالبات حداقلی بیست تشکل صنفی و مدنی» را در قطعنامه خود تکرار می‌کنند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، اتحاد بازنشستگان، کانون مدافعان حقوق بشر، اتحادیه آزاد کارگران ایران، سندیکای کارگران شرکت نیشکر‌هفت تپه، انجمن صنفی کارگران برق و فلز کرمانشاه، سندیکای نقاشان استان البرز و اتحادیه تشکل‌های دانشجویی دانشجویان متحد، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت وندای زنان ایران از جمله این تشکل‌ها هستند.
منبع تصویر،GETTY IMAGES
این در حالی است که طی روزهای گذشته و در پی دور تازه اعتصاب صنفی کارگران در ایران، همزمان برخورد با اعتصاب‌کنندگان موج برخورد با فعالان سندیکاهای معلمان و کارگران هم شدت گرفته است.
اخراج کارگران و بازداشت فعالان کارگری از جمله برخوردهای اخیر بوده است.
روز جمعه مدیرعامل سازمان منطقه ویژه پارس جنوبی تایید کرده بود که در«۸ طرح پتروشیمی» این منطقه، تعدادی از کارگران قراردادی به دلیل مشکلات معیشتی اعتصاب کرده بودند و به دلیل اینکه در مهلت تعیین شده به اعتصاب خود پایان ندادند، «۴ هزار نفر از آنها با کارگران جدید جایگزین می‌شوند.»
کارگران معترض خواهان افزایش ۷۹ درصدی دستمزد خود هستند و به شرایط کار و قراردادهای خود اعتراض دارند و می‌گویند که امنیت شغلی ندارند.
روز یکشنبه ۱۰ اردیبهشت از پتروشیمی رازی در بندر ماهشهر در استان خوزستان به صف کارگران اعتصابی پیوستند.
بیانیه سه معلم زندانی از زندان لاکان رشت به مناسبت روز جهانی کارگر
سه معلم زندانی، با انتشار بیانیه‌ای از زندان لاکان رشت و به مناسبت روز جهانی کارگر(اول ماه مه/۱۱ اردیبهشت) نوشته‌اند: «ما معلمان زندانی همچنان بر خواسته‌های صنفی و مطالبه گری معلمانه خود تأکید می‌ورزیم و ایمان راسخ داریم؛ برای تحقق جهانی بهتر و ایرانی عادلانه، تحقق این مطالبات؛ خیر عمومی را به همراه خواهد داشت.»
محمود صدیقی، انوش عادی و عزیز قاسم زاده در این بیانیه نوشته‌اند:«بار دیگر تأکید می کنیم که توبیخ، تبعیض و زندان، هرگونه مسیر مطالبه گری را مسدود نخواهد کرد. بلکه بر روند مطالبه گری، برای رسیدن به خواسته‌های به حق و قانونی؛ یاری بیشتر خواهد رسانید.»
پیش از این فعالان کارگری در ایران اعلام کرده بودند که در جریان دیدارشماری از فعالان مدنی و صنفی با خانواده محمد حبیبی، معلم زندانی و سخنگوی کانون صنفی معلمان، ماموران به خانه او یورش بردند و ضمن درگیری، توهین و کتک، شماری از حاضران را بازداشت کردند.
ده‌ها نفر از فعالان جنبش معلمان ایران در سال‌های اخیر به زندان افتاده‌اند.
سه فعال کارگری بازداشت‌های اخیر فعالان را «توحش سازمان یافته جمهوری اسلامی» خواندند
حسن سعیدی، کیوان مهتدی و رضا شهابی، سه فعال کارگری با انتشار بیانیه‌ای بازداشت‌های چند روز اخیر فعالان کارگری و معلمان را نمونه‌ای از «توحش سازمان یافته جمهوری اسلامی» اعلام کردند.
این سه فعال کارگری با اشاره به یورش نیروهای امنیتی به منزل حسن حبیبی که به بازداشت تعدادی از فعالان صنفی منجر شد نوشته‌اند:« سرکوب و بگیر و ببند در آستانه روز جهانی کارگر و روز معلم پدیده جدیدی نیست. اما استیصال و پرخاشجوییِ دستگاه امنیتی که حتی تحمل همدلیِ انسانی در حریمِ خصوصیِ افراد را ندارد، نشانگر افسارگسیختگی است.»
آن ها با بیان اینکه اراده حاکمیت به ایجاد وحشت بین معترضان است، نوشته‌اند: «جامعه ما دیگر بیدار شده و این قلدری‌ها از جانب هیچ بخشی از جامعه تحمل نمیشود، بلکه فقط به تقویت همبستگی و اتحاد بیشتر میان معترضان به وضع موجود منجر خواهد شد.»
