نازنین زاغری رتکلیف می‌گوید سازگاری مجدد با زندگی در بریتانیا پس از شش سال حبس در ایران، کندتر از آن چیزی بوده که او انتظار داشت.
این شهروند ایرانی-بریتانیایی گفت که اعتراضات و ناآرامی‌های مدنی در ایران از زمان آزادی او، موجب زنده نگه داشتن وضعیتش شده است.
خانم زاغری رتکلیف در سال ۲۰۱۶ توسط سپاه پاسداران به اتهام جاسوسی دستگیر شد، اتهامی که او آن را رد می‌کند. او در مارس ۲۰۲۲ و پس از پیگیری‌های مداوم بریتانیا آزاد شد.
خانم زاغری این اظهارات را روز جمعه در جشنواره گلاستونبری، جایی که در مورد حقوق زنان ایرانی سخنرانی می‌کرد، بیان کرد.
او در پاسخ به این سوال که تطبیق مجدد با زندگی در بریتانیا چگونه بوده است، گفت: «بسیار کندتر از آنچه که فکر می‌کردم.» به گفته وی یکی از دلایل این امر این بود که «همان زمان که من آزاد شدم، اعتراضات در ایران شروع شد و از آن زمان من با کسانی که دستگیر می‌شدند، احساس مشترکی داشتم.»
خانم زاغری همچنین درخصوص اعتراضات سراسری که پس از مرگ مهسا (ژینا) امینی ۲۲ ساله در ماه سپتامبر سال گذشته در ایران آغاز شد، صحبت کرد.
او گفت بخاطر اعتراضات در ایران «داستان اتفاقاتی که بر من رفت، به طور ناگهانی مجددا زنده شده بود و نمی‌توانستم خودم را از آن بیرون بیاورم و این بسیار سخت بود.»
«بخاطر همین فکر می‌کنم تطبیق مجدد با زندگی در اینجا برایم بسیار پیچیده‌تر و دشوارتر از آن چیزی بود که انتظارش را داشتم.»
خانم زاغری با این حال گفت: «اما، می‌دانید، من نمی‌توانم شکایت کنم، من آزادم و بیرون از زندان هستم، در حالی که بسیاری از دوستانم هنوز در زندان هستند.»
او در حین صحبت‌هایش اسامی دوستانش را که برای آزادی آنها فعالیت کرده را بیان کرد: «نیلوفر، سپیده، مهوش، فریبا، مراد، سیامک، عماد و نرگس».
خانم زاغری رتکلیف که ساکن وست همپستد در لندن است، گفت که احساس می‌کند ادامه ناآرامی‌ها در ایران دیگر آن طور که شایسته است، مورد توجه قرار نگرفته است.
او گفت: «زمانیکه اعتراضات در سپتامبر ۲۰۲۲ شروع شد، توجه‌های زیادی را به خود جلب کرد اما پس از آن دنیا به چیزهای دیگری توجه کرد و از آن عبور کرد.»
انتقاد ریچارد راتکلیف از دولت بریتانیا
ریچارد رتکلیف، همسر خانم زاغری، هم درباره گزارش کمیته روابط خارجی بریتانیا در مورد عملکرد وزارت خارجه این کشوردرباره کسانی که در کشورهای دیگر گروگان گرفته می‌شوند، صحبت کرد.
این گزارش «نظرات آزاردهنده» و «رفتار ناشیانه وزارت خارجه» در خصوص خانواده‌ها را برجسته کرده است.
آقای راتکلیف این گزارش را «مهم» توصیف کرد.
او گفت: «در حال حاضر مواردی مانند نازنین به طور معقول نادر هستند … اما در حال رشد هستند و این رشد چیزی است که دولت واقعا در این خصوص عملکرد مناسبی ندارد».
به گفته وی «رویکرد فرو کردن سر در شن (و مانند کبک سر در برف کردن) و اینکه چنین مسئله‌ای را برجسته نکنیم تا آن را مدیریت کنیم، جواب نمی‌دهد».
آقای راتکلیف گفت «تعدادی از کشورها در جهان هستند که گروگان می‌گیرند و تعداد زیادی نیستند که دولت آنها به گروگان گرفتن اعتراف می‌کند یا حتی دست به بازداشت خودسرانه می‌زند و به آن اذعان می‌کند».
«ما باید منتظر بمانیم و ببینیم که آیا دولت چه می‌گوید، و ما باید دست‌هایمان را بالا ببریم و تسلیم شویم بهتر است، یا با روشی دیگری جلو بریم و در این مواقع ما در لبه پرتگاه حرکت می‌کنیم».
به گفته وی «من هر دو تجربه را در زمان خود داشته‌ام … پس بیایید ببینیم چه کاری می‌شود انجام داد.»
وزارت خارجه بریتانیا می‌گوید: «بهترین راه پیگیری منافع بازداشت‌شدگان از سوی بخش کنسولی پیگیری می‌شود و ما در هر جایی که بتوانیم از خانواده‌های آنها حمایت کرده و با آنها همکاری می‌کنیم.»
