نرگس محمدی، فعال سرشناس حقوق بشر و زندانی سیاسی درباره وضعیت سلامت زهره صیادی، دیگر زندانی سیاسی هشدار داده است. خانم صیادی به دلیل ابتلا به سرطان تحت شیمیدرمانی است.
زهره صیادی کنشگر مدنی بوده و به ویژه در امور حقوق کودکان کار و بدون شناسنامه فعالیت میکرده است.
خانم صیادی در پاییز ۱۳۹۸ بازداشت شد. او سپس برای «اقدام علیه امنیت ملی» و «اخلال در نظم» مجرم شناخته شده و به یک سال حبس محکوم شد. این حکم زندان از خرداد ماه به اجرا در آمده است.
نرگس محمدی با شرح وضعیت دشوار زهره صیادی در زندان از پزشکی قانونی انتقاد کرده که چرا گواهی عدم تحمل کیفر صادر نمیکند.
بیتوجهی مقامهای قضایی و امنیتی به سلامت زندانیان و بازداشتیها بارها به جان باختن زندانیان یا آسیبهای جبرانناپذیر به آنها منجر شده است. مهسا (ژینا) امینی، زهرا بنییعقوب، زهرا کاظمی، ابراهیم لطفاللهی، ستار بهشتی، کاووس سیدامامی و هدی صابر برخی از زندانیان یا بازداشتشدگانی هستند که جان باختنشان در حبس پیامدهای بسیاری در فضای سیاسی ایران داشته است.
End of مطالب پیشنهادی
نرگس محمدی درباره دستگاه قضایی ایران نوشته: «اساسا صحبت از دادگاه، دادرسی و گوهر نایاب “عدالت” در سیستم قضایی جمهوری اسلامی نیست، بحث بر سر وجود ذره ای، پرتوی از” مروت”، “عطوفت” و “مسئولیت انسان”ی است که که نه در” سیستم قضایی” غیر مستقل، نه در” سیستم امنیتی “سرکوبگر و متاسفانه حتی نه در” پزشکی قانونی” تحت نظارت قوه قضاییه دیده نمی شود.»
خانم محمدی با ابراز تاسف از اینکه پزشکی قانونی به وظیفه حرفهای خود عمل نکرده گفته: «”قاضی” و “بازجو” را میشناسم، اما نمیتوانم باور کنم “پزشک”ی با علم به تهدید جان انسانی با درد جانکاه ناشی از سرطان جرات نمیکند عدم تحمل حبس زهره را بر روی تکهای کاغذ بنویسد.»
در این برنامه با صاحبنظران درباره مسائل سیاسی و اجتماعی روز گفت و گو میکنیم.
نرگس محمدی در ستایش زهره صیادی او را زنی «رنجکشیده» معرفی کرده که از «شهر خدانور» آمده است. اشاره خانم محمدی به خدانور لجهای است، یکی از معترضان بلوچ که در زاهدان کشته شد. عکسی که پیشتر از دستگیری او و بستنش به یک میله منتشر شده بود بازتاب فراوانی داشت.
خانم محمدی میگوید زهره صیادی «صبور، مقاوم و با اراده» است، اما شیمیدرمانی اثر دردناکی بر او دارد و «حتی پزشکان زندان معتقدند که تحمل این وضعیت غیر قابل تحمل است.»
او در یادداشتی که در اینستاگرامش همرسانی شده نوشته: «هرگز نمیتوانم از ضعف جسمش و دویدن درد در رگهایش بعد از شیمی درمانی کلامی بگویم. همین بس بگویم که زهره عزیز هر بار شیمی درمانی را زیر کلاه یخی که به شدت دردناک است، انجام میدهد تا مبادا وقتی در بند و در کنار ماست، از دیدن موهای ریخته و تغییر چهرهاش ناراحت شویم.»
نرگس محمدی با تاکید بر استواری و مقاومت «زنان» در ایران، گفته «چنین زنانی به تصور من آزادیخواهان و عدالت جویان واقعی و دردمندی هستند که بی هیچ نام و نشانی بار بر دوش میکشند و ما به آنها مدیونیم.»
او گفته مبارزه و مقاومت زنان «حکومت استبدادی دینی» را تضعیف کرده است.
زهره صیادی اهل سیستانوبلوچستان بوده اما ساکن تهران بود. او دانشآموخته ادبیات است و در حمایت از کودکان کار، کودکان بیسرپرست و کودکان بیشناسنامه، همچنین سوادآموزی به زنان و کودکان محروم در استان زادگاهش فعالیت مدنی داشته است.
به جز خانم صیادی سروناز احمدی و مهدی اعتمادسعید از جمله دیگر فعالان حقوق کودک هستند که در هفتههای اخیر به زندان افتادهاند.
