همزمان با هشت هفته اعتراض مداوم برخی شهروندان به حکومت جمهوری اسلامی در ایران، دنیای ورزش به میدانی جدی برای حمایت از معترضان و مخالفت با نظام حاکم تبدیل شده؛ جایی که به طور معمول برخلاف خیابان‌های پر از معترض، دوربین‌های خبرنگاران اجازه دارند حضور داشته باشند و به همین دلیل نیز اعتراض ورزشکاران بازتابی قابل توجه پیدا می‌کند.
این در حالی است که تا نخستین بازی تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی فوتبال تنها ۹ روز باقی مانده و این احتمال مطرح است که چه بازیکنان و چه تماشاگران این مسابقات، به اشکال مختلف، حمایت خود را از اعتراض‌های ایران نشان بدهند. جام جهانی فوتبال، بزرگترین و پربیننده‌ترین رقابت ورزشی جهان توصیف شده و اعتراض در چنین میدانی، ابعاد بسیار گسترده‌ای پیدا خواهد کرد.
اما تا همین‌جا، میدان قوتبال از اعتراض خالی نبوده و کمابیش هر هفته، خبرهایی از اعتراض فوتبالیست‌ها منتشر شده. آخرین نمونه، هاشم شیرعلی، بازیکن تیم فوتسال فولاد زرند ایرانیان بود که در روز جمعه دوبار برای تیمش گل زد و هر بار، به جای خوشحالی تصویر معروف شکنجه خدانور لجه‌ای را بازسازی کرد. این رقابت ورزشی از رسانه‌های دولتی به شکل زنده پخش شد و این حرکت آقای شیرعلی به سرعت بازتاب ملی پیدا کرد.
در همین روز، تیم والیبال نشسته ایران که یکی از قدرت‌های جهانی این ورزش محسوب می‌شود، در فینال مسابقات جهانی والیبال نشسته در بوسنی، میزبان را شکست داد و قهرمان جهان شد. اما در زمان برپایی مراسم اهدای مدال قهرمانی، بازیکنان این تیم از همخوانی با سرود ملی جمهوری اسلامی ایران، سر باز زدند؛ سرودی که محتوایی به شدت ایدئولوژیک و اسلامگرایانه دارد و نخواندن آن این روزها به یکی از ابزارهای ورزشکاران برای نشان دادن اعتراضشان تبدیل شده است.
کماکان در همان روز جمعه، تیم ملی بسکتبال ایران نیز در چارچوب رقابت‌های مقدماتی جام جهانی بسکتبال، با تیم چین در تهران بازی داشت. اما تصاویر این مسابقه نشان می‌داد که آنها نیز بر خلاف بازی‌های قبلی دیگر حاضر نیستند با سرود ملی جمهوری اسلامی همخوانی کنند.
یک روز قبل‌تر، در روز پنج‌شنبه، تیم ملی فوتبال با تیم نیکارآگوئه، آخرین بازی دوستانه را پیش از جام جهانی برگزار کرد. و طبیعتا وقتی در ابتدای مسابقه پخش سرود ملی جمهوری اسلامی آغاز شد، همه با دقت نگاهشان به لب‌های بازیکنان تیم ملی بود. در این تیم برخلاف باقی تیم‌های ملی دو نفر سرود ملی را خواندند: وحید امیری و مهدی ترابی. هر دوی این بازیکنان به عنوان چهره‌های طرفدار حکومت شناخته می‌شوند.
مشخصا مهدی ترابی پیش از این نیز بارها با اقداماتی برای نشان دادن علاقه و وفاداری‌اش به نظام جمهوری اسلامی و شخص علی خامنه‌ای، رهبر این نظام خبرساز شده است. انتظار می‌رود که اگر این دو نفر در بازی مقابل انگلیس نیز در ترکیب اصلی باشند، در زمان اجرای سرود ملی آن را به زبان بیاورند و با هرگونه اقدام احتمالی دیگر بازیکنان در حمایت از معترضان همراهی نکنند.
روز جمعه ویدئویی از پارمیدا قاسمی منتشر شد که او در آن گفت «به دلیل باد» روسری‌اش افتاده و این مساله به سوءتفاهماتی دامن زده است. او در این ویدئو از «مردم و هم تیمی‌هایش» عذرخواهی می‌کند.
اعتراض‌های ورزشکاران در حالی تا پایان هفته هشتم اعتراض‌ها ادامه داشته که حاکمیت با ابزارهای مختلف تلاش گسترده‌ای را برای جلوگیری از این وضعیت آغاز کرده است. از آن جمله این ورزشکاران با تهدیدهای سخت‌گیرانه نهادهای ورزشی روبه‌رو هستند و عموما بعد از هرگونه اقدام اعتراضی، موجی از حملات رسانه‌های وابسته به حکومت را تجربه می‌کنند.
برخی از این ورزشکاران به محرومیت‌های درازمدت و احکام انضباطی شدید تهدید می‌شوند و ادارات حراست در فدراسیون‌های مختلف به یکی از مراکز فعال سرکوب ورزشکاران تبدیل شده است.
با این حال تقریبا روزی نیست که رقابتی ورزشی برگزار شود و خبری از همدلی ورزشکاری با معترضان منتشر نشود.
