امیر فراستی گچ‌کار بود؛ پدر یک پسر دو ساله. اگر در اعتراض‌های پارسال کشته نشده بود، امسال ۲۴ ساله می‌شد. به گفته یکی از نزدیکانش، او به «پیروزی» امید داشت و می‌گفت آرزو دارد جمهوری اسلامی از بین برود و وطنش «آزاد» شود.
در آبان ماه ۱۴۰۱، اعتراض‌ها در شهر پیرانشهر به اوج خود رسیده بود. امیر فراستی در روز ۲۷ آبان ماه، حوالی ساعت شش عصر هدف شلیک مستقیم ماموران حکومت قرار گرفت.
یکی از نزدیکان خانواده امیر، که برای حفظ امنیتش نامش ذکر نمی‌شود، به بی‌بی‌سی فارسی گفت که امیر مرتب در اعتراض‌ها شرکت می‌کرد.
این منبع آگاه درباره روز کشته شدن امیر می‌گوید: «دو گلوله به کلیه طرف چپ و دو گلوله به قلبش زدند. پیکرش رو به مسجد اسماعیل بردند. معترضان سریع پیکرش رو در دست گرفتن و نذاشتن به دست مامورای امنیتی بیفته. خانواده برای دفنش با مشکلات زیادی روبه‌رو شدن. اما مردم سریع اومدن و خیابونها شلوغ شد. مامورها به مسجد شلیک کردن. تیراندازی می‌کردن، گاز اشک‌آور می‌‌زدن، و خانوادش داخل مسجد بودن.»
در تصاویری که همان روز‌ها از مراسم خاکسپاری امیر فراستی منتشر شد، پیکر او بر دوش معترضانی دیده می‌شود که شعار «مرگ بر دیکتاتور» سر می‌دهند.
منبع تصویر،SOCIAL MEDIA
به گفته شاهدان عینی، هزاران نفر در مراسم خاکسپاری او شرکت کردند و حتی از بلندگوهای مسجد اسماعیل در خیابان میرآباد پیرانشهر، آهنگ‌های اعتراضی پخش شد.
با اوج گرفتن اعتراض‌ها به هنگام خاکسپاری امیر، ماموران برای مقابله با معترضان برق محله را به کلی قطع کردند. اما ویدئوهایی که از مراسم منتشر شد نشان می‌دهند که معترضان با چراغ‌های موبایل خود سعی می‌کنند اطرافشان را روشن نگه‌دارند و همچنان علیه جمهوری اسلامی شعار می‌دهند.
مانند بسیاری دیگر از کشته‌شدگان، خانواده امیر فراستی هم بعد از کشته شدن او با فشارهای ماموران امنیتی روبه‌رو شدند. آن‌ها برای ماه‌ها به دنبال گواهی فوت امیر فراستی بودند و ماموران حاضر نبودند که این سند مهم را در اختیار آن‌ها قرار بدهند.
منبع آگاه می‌گوید که فشارهای ماموران امنیتی همچنان ادامه دارد: «خانواده‌اش را راحت نمی‌ذارن. مرتب تحت کنترلند.»
حسن فراستی، پدر امیر، بر سر مزار فرزندش خطاب به معترضان گفت: «نمی دونم چطوری جواب لطف شما مردم عزیز رو بدم. خیلی از همه شما ممنونم. به خدا قسم که امیر فقط فرزند من نیست. فرزند همه شماست.»
منبع تصویر،SOCIAL MEDIA
یکی از نزدیکان خانواده امیر، که درباره او با بی‌بی‌سی مصاحبه کرده، درباره شخصیت و زندگی این جوان پیرانشهری می‌گوید: «امیر زندگی آرامی داشت. ازدواج کرده بود و یک پسر دوساله داشت. بعد از کشته شدنش زندگی خانواده‌ش ویران شد. پسر دوساله بدون پدرش خیلی غمگینه. همه خانواده نابود شد. دار و ندار خانواده بود. زندگیشون جهنم شده.»
«تک‌تک اعضای خانواده‌ش میگن روزی هزار بار می‌میرن. مادرش جگرش پاره شده. مریض شده. دیگه هیچی براشون نمونده. امیر با تمام خانواده صمیمی بود. پسری با دل پاک بود. همه اعضای خانواده بعد از کشته شدنش یک امید دارند اینکه این رژیم عوض بشه.»
اعضای خانواده امیر اجازه پیدا نکردند که برای او مراسم چهلم بگیرند. همزمان با روز چهلم، عده‌ای در پیرانشهر دستگیر شدند.
آن‌ها همچنین تحت فشار هستند تا در ارتباط با کشته شدن فرزندشان اطلاع‌رسانی نکنند و از مصاحبه با رسانه‌ها منع شده‌اند. به گفته منبع مطلع به اعضای خانواده او گفته شده که در صورت مصاحبه، بازداشت خواهند شد.
